Wydawca treści
Rezerwaty
Rezerwaty w Nadleśnictwie Damnica
„Bagna Izbickie"
Torfowisko to objęte jest podwójną formą ochrony. Specjalny Obszar Ochrony Siedlisk Natura 2000 wynosi 787 ha, natomiast rezerwat przyrody obejmuje swoim zasięgiem 847,51 ha. Obszar graniczy ze Słowińskim parkiem Narodowym i przylega do jeziora Łebsko. Wilgotne wrzosowiska należą w Polsce do rzadkich typów ekosystemów, występujących na terenie Pomorza Zachodniego. Znajdują się tutaj największe i najpiękniejsze w Polsce płaty atlantyckich wrzosowisk z wrzoścem bagiennym (Erica tetralix), a także liczne populacje woskownicy europejskiej (Myrica gale), wełnianeczki darniowej (Trichophorum caespitosum), bagna zwyczajnego (Ledum palustre) oraz rosiczki okrągłolistnej (Drosera rotundifolia).
Torfowisko było w przeszłości eksploatowane, co przyczyniło się do obecnego przesuszenia i zarastania. Istotny problem stanowi także sieć rowów drenujących.
Do 2008 roku powierzchnia rezerwatu wynosiła 281,18 ha. Dzięki staraniom Nadleśnictwa rezerwat powiększono o okoliczne torfowiska stanowiące integralną całość.
W ramach projektu LIFE zbudowano ponad 120 drewnianych i ziemnych zastawek blokujących odpływ wody rowami, a także wycięto brzozy i sosny, które zarastały wrzosowisko. Dla celów edukacyjno-turystycznych powstała platforma widokowa pozwalająca na dokładniejsze obserwacje.
„Torfowisko Pobłockie"
Rezerwat o powierzchni 112,31 ha chroni jedno z lepiej zachowanych torfowisk bałtyckich z dobrze wykształcona kopułą. Masowo występują tu wrzosiec bagienny i woskownica europejska. Rezerwat otaczają wzniesienia morenowe.
Przed I wojną światową na torfowisku eksploatowano torf, eksploatację kontynuowano także po II wojnie światowej, co stało się główną przyczyną procesu murszenia
Obszar dzisiejszego rezerwatu od wieków był wykorzystywany przez miejscową ludność w celach pozyskiwania runa leśnego, głównie żurawiny błotnej
W ramach projektu LIFE udało się stworzyć ścieżkę edukacyjną wraz z tablicami i platformą widokową, zablokować odpływ wody w prawie 30 punktach, a także wyciąć naloty sosny i brzozy w celu odsłonięcia płatów wrzosowisk.
„Jałowce"
Powierzchnia rezerwatu wynosi 1,29 ha. Celem ochrony rezerwatu jest „zachowanie skupienia wyjątkowo okazałych jałowców pospolitych". Objęte ochroną w rezerwacie osobniki jałowca pospolitego charakteryzują się rzadko spotykaną formą drzewiastą. Posiadają wysoki kilkumetrowy pień i eliptyczną lub stożkowatą koronę.
Najnowsze aktualności
Uroczyste otwarcie nowej siedziby Nadleśnictwa Damnica
Uroczyste otwarcie nowej siedziby Nadleśnictwa Damnica
Nadleśnictwo Damnica może poszczycić się pomyślnie zrealizowaną inwestycją budowlaną. Jest nią oddany uroczyście do użytku, podczas narady 23 stycznia br. nowy budynek siedziby nadleśnictwa. Nadleśnictwo w obecnych granicach administracyjnych funkcjonuje od dnia 1.01.1985r. W ciągu ostatnich 30 lat budynek nadleśnictwa mieścił się w jednym z wielu trzykondygnacyjnych bloków przy ul. Leśnej w Damnicy. Pomysł o wybudowaniu nowej siedziby nadleśnictwa zrodził się już w 2012 r., a po dwóch latach od wydania pozwolenia na budowę, nowa siedziba Nadleśnictwa przy ul. Wincentego Witosa 2A uzyskała pozwolenie na użytkowanie.
W nowej siedzibie znajdują się pomieszczenia administracyjno-biurowe, socjalne, składnica akt oraz trzykrotnie większa niż dotychczasowa, sala konferencyjna. Budynek jest przystosowany do korzystania dla osób niepełnosprawnych.
Znacznym udogodnieniem dla pracowników i klientów odwiedzających nową siedzibę nadleśnictwa jest łatwy dojazd oraz duży parking.
Podczas uroczystości Nadleśniczy Beata Topolińska przedstawiła prezentację przybliżającą historię oraz etapy budowy nowej siedziby. Przemowy okolicznościowe wygłosili również zaproszeni goście.
Uroczystego otwarcia – symbolicznego przecięcia wstęgi (świerkowe girlandy przecinano przy użyciu siekierek) dokonali: Andrzej Modrzejewski - Dyrektor RDLP w Szczecinku, Zdzisław Kołodziejski –starosta słupski oraz Grzegorz Jaworski – wójt gminy Damnica.
Aktu poświęcenia nowej siedziby dokonał duszpasterz szczecineckich leśników –Ks. kapelan Jerzy Bąk.
Tekst i fot. A. Krysiak
