Wydawca treści Wydawca treści

Skąd się bierze drewno

Zaspokojenie naszego zapotrzebowania na drewno i zapewnienie trwałości lasów nie są sprzecznymi interesami. Drewno w Polsce jest naturalnym bogactwem, które jest całkowicie odnawialne.

Gwarantuje to wielofunkcyjna, zrównoważona gospodarka leśna, prowadzona przez Lasy Państwowe, opiekujące się 77,5 proc. polskich lasów (największa w Unii Europejskiej organizacja zarządzająca lasami publicznymi).

Leśnicy pozyskują drewno w granicach wyznaczonych przez standardy ekologicznej gospodarki, badania naukowe i 10-letnie plany urządzenia lasu, zatwierdzane przez ministra środowiska – średnio do 55–60 proc. drewna, które przyrasta w lesie; cała reszta zwiększa zapas na pniu. Dlatego nasze zasoby drewna rosną z roku na rok i są już dwukrotnie większe niż pół wieku temu. Wynoszą 2,4 mld m sześc., w tym w Lasach Państwowych – blisko 1,9 mld m sześc., co czyni je piątymi co do wielkości w Europie. Kupując drewno lub produkty z drewna z Lasów Państwowych, mamy pewność, że surowiec został pozyskany w sposób niezagrażający przyrodzie.

Również zasobność drzewostanów w lasach zarządzanych przez PGL LP stale rośnie. W roku 1991 wynosiła 190 m sześc./ha, a 20 lat później, w 2011 r. – już 254 m sześc./ha. Według międzynarodowych statystyk polskie lasy zaliczają się pod tym względem do czołówki europejskiej, charakteryzując się ponaddwukrotnie wyższą przeciętną zasobnością niż pozostałe lasy Starego Kontynentu.

Stale rosnąca zasobność drzewostanów, a tym samym przyrastające zasoby drewna w Lasach Państwowych umożliwiają stopniowe zwiększanie jego pozyskania

Stale rosnąca zasobność drzewostanów, a tym samym przyrastające zasoby drewna w Lasach Państwowych umożliwiają stopniowe zwiększanie jego pozyskania.
 
Głównym dostawcą surowca na polski rynek są Lasy Państwowe, które pokrywają ponad 90 proc. zapotrzebowania krajowego przemysłu i mieszkańców. Aby zaspokoić rosnący popyt, leśnicy zwiększają pozyskanie drewna: od 1990 r. wzrosło ono przeszło dwukrotnie – do ponad 35 mln m sześc. Ponieważ jednocześnie rośnie powierzchnia lasów, a przede wszystkim ich zasobność, naukowcy oceniają, że Lasy Państwowe będą mogły zwiększyć pozyskanie drewna do 40 mln m sześc. w 2030 r. i 45 mln m sześc. w połowie stulecia.

Warto pamiętać, że przychody Lasów Państwowych w ponad 90 proc. pochodzą właśnie ze sprzedaży drewna. To zapewnia im samodzielność finansową i umożliwia wykonywanie licznych zadań na rzecz polskich lasów i ich użytkowników bez korzystania z pieniędzy podatników (inaczej niż w wielu innych krajach Europy).

Zwiększają się nie tylko nasze zasoby drewna, lecz także powierzchnia lasów. W połowie XX w. zajmowały nieco ponad jedną piątą obszaru Polski, a dziś już niewiele mniej niż jedną trzecią. Lasy Państwowe pozyskują drewno, ale w tym samym czasie odnawiają drzewostany i zalesiają dotychczasowe nieużytki. Co roku leśnicy sadzą aż 500 mln nowych drzew, czyli średnio… 57 tys. na godzinę.


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Edukacja leśna

Edukacja leśna

 

Obiekty infrastruktury edukacyjnej

1.Ścieżka edukacyjna

Ścieżka o długości 7,5 km zlokalizowana jest w lasach leśnictwa Karżniczka. Na całej trasie ścieżki rozlokowano tablice edukacyjno-informacyjne na temat m.in. ekologicznej roli lasu, tego co nam daje las i dlaczego jest taki ważny, ochrony przyrody, a także znajdujących się w danym miejscu osobliwości  np. kurhanów. Najbliższa stacja PKP i PKS znajduje się 500 m w odległości od początku ścieżki. 

 

 

 

 

2.Zielona klasa

W 2007 roku została oddana do użytku Zielona Klasa, czyli miejsce służące przeprowadzaniu lekcji o tematyce przyrodniczej na  świeżym powietrzu. Obiekt jest zlokalizowany tuż przy leśniczówce w Wielkiej Wsi. Zielone lekcje odbywają się w drewnianej, zadaszonej wiacie wyposażonej  w stół i ławy. Uzupełnienie infrastruktury stanowi zestaw tablic o tematyce przyrodniczej rozmieszczonych w pobliżu wiaty.

 

3.Salka edukacyjna

W budynku nadleśnictwa stworzono salkę edukacyjną, wyposażoną w pomoce dydaktyczne. Izba została  stworzona głównie dla potrzeb edukacji dzieci i młodzieży. Stanowi  ona idealne uzupełnienie programu nauczania przyrody w szkołach, o czym świadczą odwiedziny najmłodszych i nieco starszych przyrodników z okolicznych szkół.